Analiza etapów leczenia kanałowego

Chcąc przybliżyć pacjentowi specyfikę leczenia kanałowego, w pierwszej kolejności wypada zwrócić uwagę na to, że składa się ono z kilku części.

Decyzja najczęściej zapada po analizie przez stomatologa zdjęcia radiologicznego, choć często już same objawy zgłaszane przez pacjenta mogą sugerować, że nie ma alternatywy dla leczenia kanałowego. Kolejnym krokiem jest znieczulenie, na które lekarz decyduje się przede wszystkim wówczas, gdy miazga zębowa znajduje się już w stanie zapalnym, nadal nie doszło jednak do procesu jej obumierania. Jeśli ząb jest już martwy oraz w sytuacji, w której rozwinęła się zgorzel, znieczulenie na ogół nie jest potrzebne. Kolejnym etapem jest opracowanie ubytku, lekarz musi bowiem usunąć te tkanki zęba, które zostały zmienione próchnicowo. Pozwala mu to na stworzenie dostępu do komory, a więc miejsca, w którym zlokalizowane są zarówno naczynia krwionośne, jak i nerwy.

Zatrucie zęba jest procesem polegającym na umieszczeniu w komorze zęba materiału, którego zadanie polega na umartwieniu żywej miazgi. Proces ten trwa od siedmiu do czternastu dni, w zależności od tego, z którym zębem pracuje lekarz. Od niedawna mamy jednak do czynienia z tendencją do pomijania tego etapu, a lekarz decyduje się na natychmiastowe usuniecie nerwu podczas działania znieczulenia. Oczywiście, metoda leczenia zawsze jest dobierana indywidualnie. Kolejnym etapem leczenia kanałowego jest usunięcie miazgi. Na ogół wykorzystywane są w tym celu specjalne narzędzia, które dodatkowo poszerzają kanały. Kanaliki zębiny są też płukane środkami odkażającymi, co jest czynnością niezbędną w procesie przygotowywania ich do wypełnienia.

Gdy kanały są już poszerzone i oczyszczone, lekarz może przystąpić do ich wypełnienia. Na ogół w tym celu wykorzystywany jest materiał znany jako gutaperka i przypominający nieco lateks. Prawidłowe wypełnienie kanałów ma kluczowe znaczenie dla powodzenia procesu leczenia, przed zakończeniem pracy z zębem czynność obowiązkową jest wiec kontrola wypełnienia. Najczęściej w tym celu wykorzystywane jest zdjęcie rentgenowskie, a już po stwierdzeniu ewentualnych nieprawidłowości możliwe jest wykonanie dopełnienia kanału. Potem można już założyć podkład i wypełnienie znane też jako plomba.

Leczenie kanałowe nie zawsze wymaga takiego samego czasu, w zdecydowanej większości przypadków odbywa się więc w okresie od jednej do trzech wizyt.